Buena navegación con NihilScio!
|
|||
|
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||
|
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||
| |||
|
| - Declinación de: sonitus nome |
| Declinación de: sonitus, sonitus, significado:suono, rumore, masc., (eng) = noise, loud sound, (esp) = sonido, son, toque, tañido, fonema, lang. Latino declinación: 4 Nom.: masc. sing. masc. plur. Gen.: masc. sing. Acc.: masc. plur. Voc.: masc. sing. masc. plur. |
| maschile | ||
| Singolare | Plurale | Nom.sonitŭs Gen.sonitŭs Dat.sonitŭi Acc.sonitŭm Voc.sonitŭs Abl.sonitū | sonitŭs sonitŭŭm sonitĭbus sonitŭs sonitŭs sonitĭbus | sonido / sonido (de..) (para,..) sonido / sonido (o) (en, sobre, por,..) |
| Conjugación de: sonor, sonāris, sonitus sum, - , sonari conjugación: 1 - intransitivo/transitivo - passiva (Ita) = risuonare, intr./tr, suonare, (eng) = make a noise, sound, resound, utter, be heard, (esp) = resonar, lang. Latino |
| INDICATIVO | |
| Presente | |
| ego sonor tu sonāris ille sonātur nos sonāmur vos sonamĭni illi sonantur | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito imperfecto | |
| ego sonābar tu sonabāris ille sonabātur nos sonabāmur vos sonabamini illi sonabantur | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| ego sonitus sum, sonita sum, sonitum sum... tu sonitus es, sonita es, sonitum es... ille sonitus est, sonita est, sonitum est... nos soniti sumus, sonitae sumus, sonita sumus... vos soniti estis, sonitae estis, sonita estis... illi soniti sunt, sonitae sunt, sonita sunt... | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| ego sonitus sum, sonita sum, sonitum sum... tu sonitus es, sonita es, sonitum es... ille sonitus est, sonita est, sonitum est... nos soniti sumus, sonitae sumus, sonita sumus... vos soniti estis, sonitae estis, sonita estis... illi soniti sunt, sonitae sunt, sonita sunt... | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito plusquamperfecto | |
| ego sonitus eram, sonita eram, sonitum eram... tu sonitus eras, sonita eras, sonitum eras... ille sonitus erat, sonita erat, sonitum erat... nos soniti erāmus, sonitae eramus, sonita eramus... vos soniti erātis, sonitae eratis, sonita eratis... illi soniti erant, sonitae erant, sonita erant... | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito anterior | |
| ego sonitus sum, sonita sum, sonitum sum... tu sonitus es, sonita es, sonitum es... ille sonitus est, sonita est, sonitum est... nos soniti sumus, sonitae sumus, sonita sumus... vos soniti estis, sonitae estis, sonita estis... illi soniti sunt, sonitae sunt, sonita sunt... | |
| INDICATIVO | |
| Plusquamperfecto | |
| ego sonitus eram, sonita eram, sonitum eram... tu sonitus eras, sonita eras, sonitum eras... ille sonitus erat, sonita erat, sonitum erat... nos soniti erāmus, sonitae eramus, sonita eramus... vos soniti erātis, sonitae eratis, sonita eratis... illi soniti erant, sonitae erant, sonita erant... | |
| INDICATIVO | |
| Futuro imperfecto | |
| ego sonābor tu sonabĕris ille sonabĭtur nos sonabĭmur vos sonabimĭni illi sonabuntur | |
| INDICATIVO | |
| Futuro anterior | |
| ego sonitus ero, sonita ero, sonitum ero... tu sonitus eris, sonita eris, sonitum eris... ille sonitus erit, sonita erit, sonitum erit... nos soniti erimus, sonitae erimus, sonita erimus... vos soniti erĭtis, sonitae eritis, sonita eritis... illi soniti erunt, sonitae erunt, sonita erunt... | |
| SUBJUNTIVE | |
| Presente | |
| ego soner tu sonēris ille sonētur nos sonēmur vos sonemĭni illi sonentur | |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito imperfecto | |
| ego sonarer tu sonarēris ille sonarētur nos sonarēmur vos sonaremĭni illi sonarentur | |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito perfecto | |
| ego sonitus sim, sonita sim, sonitum sim... tu sonitus sis, sonita sis, sonitum sis... ille sonitus sit, sonita sit, sonitum sit... nos soniti simus, sonitae simus, sonita simus... vos soniti sitis, sonitae sitis, sonita sitis... illi soniti sint, sonitae sint, sonita sint... | |
| SUBJUNTIVE | |
| Plusquamperfecto | |
| ego sonitus essem, sonita essem, sonitum essem... tu sonitus esses, sonita esses, sonitum esses... ille sonitus esset, sonita esset, sonitum esset... nos sonitessēmus, sonitae essemus, sonita essemus... vos sonitessētis, sonitae essetis, sonita essetis... illi soniti essent, sonitae essent, sonita essent... | |
| POTENTIAL | |
| Presente | |
| ego sonarer tu sonarēris ille sonarētur nos sonarēmur vos sonaremĭni illi sonarentur | |
| POTENTIAL | |
| Pasado | |
| ego sonitus essem, sonita essem, sonitum essem... tu sonitus esses, sonita esses, sonitum esses... ille sonitus esset, sonita esset, sonitum esset... nos sonitessēmus, sonitae essemus, sonita essemus... vos sonitessētis, sonitae essetis, sonita essetis... illi soniti essent, sonitae essent, sonita essent... | |
| INFINITIVO | |
| Presente | |
| sonari | |
| INFINITIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| sonitum esse, sonitam esse, sonitum esse, sonitos esse, sonitas esse, sonita esse... | |
| INFINITIVO | |
| Futuro | |
| sonitum iri | |
| GERUNDIVO | |
| Masculino | el que debe resonar |
| Singolare | Plurale |
| Nom.sonandus Gen.sonandi Dat.sonando Acc.sonandum Voc.sonande Abl.sonando | sonandi sonandorum sonandis sonandos sonandi sonandis |
| Feminina | |
| Nom.sonanda Gen.sonandae Dat.sonandae Acc.sonandam Voc.sonanda Abl.sonanda | sonandae sonandarum sonandis sonandas sonandae sonandis |
| Neutro | |
| Nom.sonandum Gen.sonandi Dat.sonando Acc.sonandum Voc.sonandum Abl.sonando | sonanda sonandorum sonandis sonanda sonanda sonandis |
| SUPINO | |
| sonitu | de resonar |
| PARTICIPLE | significado |
| Pretérito perfecto | |
| Masculino | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.sonitus Gen.soniti Dat.sonito Acc.sonitum Voc.sonite Abl.sonito | soniti sonitorum sonitis sonitos soniti sonitis |
| Feminina | |
| Nom.sonita Gen.sonitae Dat.sonitae Acc.sonitam Voc.sonita Abl.sonita | sonitae sonitarum sonitis sonitas sonitae sonitis |
| Neutro | |
| Nom.sonitum Gen.soniti Dat.sonito Acc.sonitum Voc.sonitum Abl.sonito | sonita sonitorum sonitis sonita sonita sonitis |
| - Conjugación completa di sonare Forma activa |